Nieuws

Terug naar overzicht

24-11-2020

Een uitdagend dagje Efteling ...

Gisteren was het zover. Na een paar keer te zijn uitgesteld i.v.m. corona trakteerde mijn ouders de hele familie op een dagje pretpark. Alle kinderen en kleinkinderen bij elkaar. Ik zag het niet zo zitten om tijdens corona met 2 bejaarden van tegen de 80 en een berg kinderen de hele dag samen te zijn, maar mijn moeder had er heel veel zin in om na al die tijd iedereen weer te zien, dus ik ging gewoon mee. Ik zou de avond ervoor al vertrekken, om bij mijn broer te slapen en zo al halverwege te zijn.

Toen ik Miss vertelde over het weekend wat eraan zat te komen, kwam ze spontaan met een nieuwe opdracht voor me. “Neem je vriendje maar mee.”

Mijn vriendje… Dat is hoe Miss een van mijn buttpluggs noemt. Het is een beetje een midden-maatje, kort maar best dik, en met na het dikste stuk een steil stuk waar ie minder dik wordt. Een soort kerstboom vormpje.

“Als je daarheen gaat, trek jij je badpak onder je kleren aan en plak je slappie vast.”

Slappie is, voor lezers die dat nog niet weten, hoe Miss mijn pikkie altijd noemt. Vastplakken betekent een stuk ducktape tussen mijn benen waarmee ik m dan onderlangs tegen mijn lijf aan plak, zodat er geen lelijke bult voorin mijn badpak te zien is. “Als je in een achtbaan gaat, doe je van tevoren je vriendje in. Pak minimaal 2 attracties mee. En neem maar een souvenirtje voor me mee” Ik bedankte Miss voor de opdracht en we wensten elkaar een goed weekend.

Later die avond begon het pas tot me door te dringen wat een heftige opdracht ik had gekregen. Als ik mijn “vriendje“ thuis al in zou doen, moest ik er de hele ochtend mee rond lopen, misschien dat ik pas ‘s middags achtbanen kon doen. Als ik dat niet deed, moest ik m dus ergens in het park in zien te doen, en dat terwijl ik mijn badpak aan heb. Badpak uit doen betekend jas uit, trui en T-shirt uit. En dan later, als ik mijn vriendje mee heb genomen in 2 attracties, zou ik hem waarschijnlijk snel weer uit willen doen. Dan zat ik de hele dag met een vieze buttplug. En dan nog de omgeving: een vol pretpark, en met mijn hele familie erbij. Pittig hoor…

Nadat ik in mijn hoofd de verschillende mogelijkheden had vergeleken, kwam ik tot het volgende plan: Vriendje alvast ingevet meenemen in een afsluitbare diepvries zak, thuis alvast een klodder glijmiddel in mijn reet smeren, en in de ochtend niet teveel drinken. Als ik veel zou drinken, moest ik misschien al snel plassen, en de tape waarmee slappie vast zo komen te zitten eraf zou moeten, zou die niet nog een keer plakken. Extra tape meenemen en ter plekke opplakken zou teveel gedoe zijn. Dan zou ik verder wel zien hoe de dag loopt, en wanneer het een geschikt moment zou zijn om mijn vriendje in te doen.

Zo gedacht, zo gedaan, en de volgende ochtend zat ik met mijn broer en zijn familie in de auto op weg naar het pretpark. Slappie ingetapet, badpak aan en mijn vriendje in een zakje in mijn jaszak.

Eenmaal aangekomen begon de dag met heen en weer slenteren, praten met aangetrouwde familie over “de bizarre tijden” waar we in leven en wachten als er weer eens een kleinkind de verkeerde kant op liep.

Rond 12 uur waren we in de buurt van de eerste achtbaan. Veel kleinkinderen zijn nog te klein voor echte achtbanen, maar er was toch ook een groepje dat wel wilde gaan. Terwijl mijn familie overlegde waar we elkaar naderhand weer zouden zien, maakte ik van de gelegenheid gebruik om naar het toilet te gaan. In het hokje trok ik snel mijn jas uit. Mn trui wilde ik aanhouden, dus mijn badpak moest ik opzij schuiven om mijn kont vrij te maken. Snel haalde ik mijn vriendje uit zijn zakje en duwde hem in mijn reet. Net iets te snel, want het deed best zeer. Eigenlijk moet ik dat langzaam opbouwen, om dan, als het bijna vanzelf gaat, mijn vriendje er helemaal in te drukken. “Ai.. slecht begin” dacht ik nog. Want als het aan het begin zeer doet, blijft dat vaak de hele tijd voelbaar. Even op mijn tanden bijten en dan nog een keer proberen. Nu deed ik het allemaal wat rustiger aan, maar niet te rustig, mijn halve familie stond te wachten. Toen ie eenmaal zat, snel mijn kleren goed, handjes wassen en terug naar de groep.

Omdat deze attractie vrij nieuw is, stond er ondanks corona nog best een wachtrij. Dat gaf me even tijd om te wennen aan dat ding in mijn reet, en toen we aan de buurt waren voelde ik er weinig meer van. Dat veranderde tijdens de rit. De stoeltjes waren keihard en ik werd goed door elkaar geschut. Toen ik uitstapte en naar de uitgang liep, voelde het alsof ik mijn vriendje al uren in had.

“Dat is nr. 1” dacht ik. Buiten gekomen stond de groep nog wat na te praten. Ik stelde voor om, omdat we nu toch met een los groepje waren, meteen nog maar een ‘volwassen’ attractie te doen. Ik zag het al gebeuren dat we het hele sprookjes bos door moesten met mijn vriendje in. Gelukkig viel dat idee goed bij meerderen in de groep, en omdat het andere deel van de groep ook nog wel een tijdje bezig waren, werd besloten om de achtbaan met de kortste rij te nemen. In de app kan je zien hoe lang de rijen zijn, en bij de oudste achtbaan die ze hebben was de rij het kortst. ‘Maar’ 25 minuten.. Op een normale dag is dat voor een attractie vrij kort, maar met mijn vriendje in voelt dat veel langer. En we moesten er nog helemaal heen lopen.
In de rij stuurde ik Miss nog een foto van mijn vorige rit, en 1 van deze. “Yes, dat gaat helemaal goed komen” dacht ik. “ik ga het gewoon weer precies doen zoals Miss het graag wil. Wat ben ik toch een goed slaafje”. In de rij stond ik in mezelf te smile-en van trots. Alleen nog ff deze rij afwachten, 3 minuten op mijn tanden bijten en dan kon ik mijn vriendje weer opbergen.

Eigenlijk wilde ik het weer beter doen dan Miss gevraagd had, en er nog een derde attractie aan vast plakken. Maar door het gedoe bij het inbrengen, en omdat we na deze weer met de hele familie gingen meeten voor koffie en een broodje, besloot ik toch maar weer naar de wc te gaan.

Het uitdoen van mijn vriendje is misschien wel net zo lastig als het indoen. Omdat het dikke stuk zo stijl afloopt, moet je bij het uitdoen hard trekken. Bij sommige van mijn buttplugs moet ik knijpen zodat ie er niet vanzelf uitglipt, maar dat is bij deze zeker niet aan de hand. Ook dit moet eigenlijk in stapjes, maar daar had ik nu de tijd niet voor. Plee hokje in, zakje klaarleggen en met mijn jas nog aan badpakje opzij en trekken.

Gelukkig kwam ie er redelijk makkelijk uit, zonder al te veel rommel mee te nemen. Ik veegde m af met wat wc papier, in de zak en zakje dicht in mijn jaszak. De tape van Slappie kon er nu ook wel af, de opdracht was immers uitgevoerd.

De rest van de dag slenterde ik een beetje mee met de groep. Veel van die kids zien me toch als die “Crazy oncle” die wel in is voor een dolletje. Zo vloog de rest van de dag voorbij, en toen het rond half 6 uur donker was, had iedereen het wel een beetje gehad en liepen we naar de uitgang. Later bij mijn broer nog wat gegeten, en toen weer richting huis gereden.

Al met al een geslaagde dag. De opdracht waar ik best tegenop zag, viel uiteindelijk best mee. Vooral tegen het in en uit doen van mijn vriendje had ik wel tegenop gezien, ik zag me al in een bosje staan en opeens een gezinnetje voor je aan zien komen lopen, maar met al die extra toiletten i.v.m. corona was dat eigenlijk fluitje van een cent. Met een geheime opdracht op zak is zo’n familie-uitje toch opeens een stuk spannender.

Dank u Miss !

Terug naar overzicht